نامیرا

هوالمحبوب

معرفی کتاب نامیرا    نوشته ی: صادق کرمیار      انتشارات: نیستان        سال چاپ: 1387

معرفی: رمان نامیرا به بررسی وقایع کوفه قبل از قیام امام حسین (ع) می پردازد. داستان بیشتر حول محور قبایل کوفی می چرخد که برای امام نامه نوشته اند و او را به کوفه فراخوانده اند ولی در منزل آخر او را تنها رها کرده اند.

کتاب با بررسی زندگی پسر جوانی به نام ربیع آغاز می شود که قصد دارد برای خون خواهی پدرش به شام رفته و انتقام پدرش را از امویان بستاند.

در راه شام با فردی به اسم عمر بن حجاج آشنا می شود به دخترش سلیمه دل می بندد و با هدف عمر که همانا بیعت با امام حسین و قیام علیه بنی امیه است همراه و هم سو می شود.

در میانه ی کار ربیع بر اثر گفته های عبدالله بن عمیر که از بزرگان قبیله اش هست، دچار شک و تردید می شود و نمیداند که آیا صف آرایی مسلمانان در برابر هم به حق نزدیک است یا سکوت پیشه کردن و زیر بیعت یزید ماندن.

داستان به طور موازی به تردید های عبدلله می پردازد که نمیداند بین ماندن و شمشیر کشیدن بر روی برادر مسلمان و رفتن به مازندران و جنگ با کفار کدام را برگزیند.

داستان این تردید ها و واکاوی شخصیت عیدلله و سیر تکامل شخصیتی او و اثر پذیری اش از انس بن حارث در ابتدای داستان و قیس بن مسهر صیداوی در انتهای داستان، به خوبی به تصویر کشیده شده است.

نقد: داستان قصد ندارد وقایع تاریخی را نعل به نعل بازگو کند، چرا که هدف رمان به کار گیری صور خیال و انعکاس اندیشه ی نویسنده است. تاریخ نگاری صرف مربوط به حوزه ی دیگری است. اما در کنار همه ی این کتاب محوریت تاریخی خود را حفظ کرده است و به وقایع تاریخی تا حد زیادی پایبند بوده است. شخصیت عبدالله و عمر بن حجاج جزو شخصیت های تاریخی قیام عاشوراست که یکی در جبهه حق میجنگد و دیگری در جبهه ی باطل. کتاب نثر روانی دارد شخصیت ها خوب پرداخته شده اند و آن تحول آنی شخصیت ها و لغزش ها و فریفته ی پول و قدرت شدن ها  انعکاس خوبی در اثر داشت. تصویر درستی از کوفه و کوفیان ارائه شده بود ولی انتظار داشتم در اثری که مربوط به قیام عاشورا است از دیالوگ های کوبنده تر و اثر گذارتری استفاده شود. داستان سیر خوبی را طی می کند و پایان بندی درست و منطقی هم دارد.

اثریست خوش خوان که خواننده را درگیر می کند و به تفکر وا میدارد. به دنبال قضاوت کردن نیست و نویسنده به مثابه ی دانای کل در تمام طول داستان شاهد و ناظر حوادث است و در قامت یک نصیحت گر جلوه نمی کند. توصیه میکنم اگر نخوانده اید حتما در برنامه  کتابخوانی بگنجانید.

بخش های زیبایی از کتاب:

سخنان قیس بن مسهر صیداوی:

«من برای امام خویش تکلیف معین نمیکنم! که تکلیف خود را از حیسن می پرسم. من حسین را نه فقط برای خلافت کهبرای هدایت می خواهم.من حسین را برای دنیای خویش نمیخواهم که دنیای خود را برای حسین می خواهم آیا بعد از حسین کسی را می شناسی که من جانم را فدایش کنم؟»