تولدت مبارک آقای خوبم

هوالمحبوب

 
شنیدم میگن آدم ها تو غربت هوای همدیگه رو بیشتر دارن، درد همدیگه رو بهتر میفهمن.
حالا چه فرقی میکنه این غربت از چه رنگی باشه؟
یکی مثل شما تو غربت اجباری دور از وطن
یکی مثل من در وطن خویش غریب
میگن مستجاب الدعوه اید، راسته؟ میشه یه گوشه از کرم تون رو خرج این دختر غریب تون بکنید؟
منم و همین یه آرزو
میخوام روز تولد تون کنار تون باشم، زیر سایه تون باشم
آرزوم زیادی محاله نه؟ حتما تو دل تون بهم میخندین به جسارتم، به ساده دلی ام
اقای مشهد نشین
دلتنگ تونم....سالهاست
سالهاست نامردمی ها به دلم چنگ میزنه و من همه رو گوشه ی چادرم گره میزنم که بیام و برای شما درد دل کنم، سالهاست زخم میخورم و ویران میشم. سالهاست می بازم و دوباره بلند میشم ولی این بار راستی راستی کم آوردم،
چند سال پیش که رفاقت مون پا گرفت قرار نبود عمرش اینقدر کوتاه باشه قرار نبود راهم بریده بشه از حریم امن تون
من همون دختر 18 ساله ی دیروزی نیستم، عوض شدم، تغییرات مزخرفی کردم، اون روزها اینقدر راحت میخندیدم که باورم نمیشد یه روزی تو 28 سالگی این حال و روزم تجربه کنم.
من همون آدم همون سال ها نیستم قبول...زشتی ها و پلشتی ها رو پشت هم تلمبار کردم رو خودم  اما شما که همون مهربان دیروزید...
منم و همین یه آرزو
با یه بغل پر دلتنگی و دنیا دنیا اشک
روح زخم خورده ام رو هیچ مرهمی التیام نمیده، دل شکسته ی من پر میکشه سمت مشهدتون
بال پروازم رو باز کردم سمت شما، به عشق دوباره دیدن حرم امن تون،
دعوتم کنید....منم و همین یه آرزو
اونجا که فقط جای آدم خوبا نیست نه؟ میخوام دوباره دریایی بشم....
حتی یه جای خالی هم برای من نمونده یعنی؟؟؟
منم و همین یه آرزو