ازدواج را آسان کنیم
هوالمحبوب
واقعیتی که این روزها شاهدش هستیم، اینه که توی این وضعیت اقتصادی اسفناک، خیلی از جوون ها از تشکیل زندگی مایوس شدن و خیلی ها دارن به تجرد دائم فکر میکنن. چیزی که قطعا یک تهدید بزرگ برای کشورمون به حساب میاد. پسرها از مخارج عروسی و خرید و هزار تا چیز دیگه فراری هستن و دخترها دلمشغولی های خودشون رو دارن.
نگرانی های مالی خواه یا ناخواه بخش بزرگی از روزمرگی ما شده. همش نگران این هستیم که کم بیاریم، نگران این هستیم که ازدواج باری بر دوش زندگی مون باشه. مدام داریم توی ورطه ای فرو میریم که سال هاست جامعه رو و خانواده ها رو تهدید میکنه.
رسم های غلطی که پایه ی اصلی شون روی چشم و هم چشمی بنا شده، مبنای اغلب شون روی این جمله است که مردم چی میگن؟
به نظرم، اونقدر هممون درک و شعور کسب کردیم که دیگه فریب این جملات رو نخوریم، اونقدر سطح آگاهی ها بالا رفته که دیگه توی دام این رسم های دست و پا گیر نیوفتیم. رسم هایی که نه تنها شعور ما رو زیر سوال میبرن که گاهی متاسفانه اعتقاد مون رو هم تحت شعاع قرار میدن.
با این مقدمه میخوام ازتون دعوت کنم که با هم کمپینی تشکیل بدیم تحت عنوان«پویش همدلی» البته این ایده ی اصلی از شبکه های اجتماعی نظیر توییتر شروع شده، اما تا جایی که میدونم توی فضای بلاگستان، کسی سراغش نرفته.
چیزی که هدف اصلی این پویش هست حذف تشریفات دست و پا گیر از مراسم عروسی و کلا مقوله ی ازدواج هست.
پیشنهاد هایی که خود من دارم که بهتون میگم هر کس موافق بود اعلام آمادگی کنه تا این پویش به یک فرهنگ تبدیل بشه.
-چه لزومی داره توی این گرونی طلا، حتما حلقه عروس و سرویس عروس از جنس طلا باشه؟ مگه این قسم لوازم برای تزئین و زیبایی استفاده نمیشن؟ خب چرا نمیریم سراغ نقره یا فلزهای کم بها تر دیگه؟ مگه اون ها زیبا نیستن؟
-چرا حتما باید برای مراسم عروسی یه ایل آدم رو دعوت کنیم اونم در حالی که به ندرت سالی یک بار همدیگه رو ملاقات می کنیم؟ مراسم ساده، جمع و جور و خودمونی که صمیمیت بیشتری هم داره.
-چرا برای چشم و هم چشمی باید از شیر مرغ تا جون آدمیزاد رو برای جهیزیه بخریم؟ مگه زندگی دو نفره نیست؟ چرا باید توی این گرونی فاجعه بار، کمر پدر و مادر ها زیر بار این فشار اقتصادی خم بشه، چون میخوان دختر شوهر بدن؟ مگه همه اول زندگی شون باید کل لوازم شون لوکس و مارک باشه؟
- اصولا مفهوم مارک و برند توی زندگی رو من هرگز نفهمیدم. اینکه من لباسی بپوشم که فلان برند باشه چیزی به ارزش های من اضافه می کنه؟ چرا به جای اینکه من به لباس تنم ارزش بدم، اون داره به ارزش من چیزی اضافه می کنه؟
-این همه مراسم های الکی، که ماهیت همشون یکی هست برای چی برگزار میشه؟ یه مراسم ساده ی عقد یا مراسم عروسی کافی نیست واقعا؟
-باورتون بشه یا نه، هنوز هستند کسایی که در حد خودکشی، وسیله برای جهیزیه میخرن و در نهایت اون ها رو به نمایش میذارن و بقیه میرن و تماشا میکنن این وسایل رو!
خلاصه که هر خرج اضافه ای که مانعی برای تشکیل یک زندگی مشترک توام با آرامش باشه به نظرم باید حذف بشه. امیدوارم با ترویج فرهنگ ساده زیستی مسیر هموار تری در انتظار نسل ما باشه.
نکته ی مهم: لطفا هر کس که موافق این کمپین هست، لینک پست رو توی وبلاگش بازنشر کنه یا هر جوری که میتونه اعلام آمادگی کنه و توی وبلاگش نظر خودش رو درباره ی این موضوع بنویسه. همه ی مخاطب های وبلاگ رو به شرکت توی این چالش دعوت میکنم. حتی شما دوست عزیز :)
