رفتن و همیشه رفتن

هوالمحبوب

برزخ جاییه که تکلیفت روشن نیست. حالا تکلیف منم باهات روشن نیست. چند روزه تو برزخی، در و دیوار اتاق دارن می‌خورنت، ولی کسی نمی‌فهمه. می‌گی، می‌خندی، حرف می‌زنی. اما آدم تا یه جایی می‌تونه نقش بازی کنه. خسته شدم از این وا دادن‌ها و دم دستی بودن‌هات. خسته شدم از این حس شکست پی در پی. خسته شدم از اینکه هی تلاش کردی چنگ بزنی به کسی و هر بار بدتر از قبل سقوط کردی.
کاش بعد از این همه سال می‌فهمیدی که بلد نیستی، آدمش نیستی، وا بده. بچسب به تنهایی خودت. بچسب به زندگی معمولی و حال به هم زن خودت. دلت رو به شعارهای همیشگی من قوی‌ام خوش کن و تموم کن این بازی رو.
بشین همه جا از خوبی‌های تنهایی حرف بزن، از دلچسب بودن روزها و شب‌هایی که می‌گذرونی حرف بزن و بذار این توهم تو عمیق‌ترین لایه‌های وجودت ریشه کنه. 
از اینکه قلبت، کف دستته بدم میاد. از اینکه منتظری، به ستوه اومدم. یه مدت جمع کن برو، نباش، سکوت کن، یه مدت حرف نزن، گریه نکن، دنبالش نگرد. یه مدت خودت باش. بذار همه چیز ته‌نشین بشه تو ذهن و قلبت.
مطمئن باش تا ابد هم بشینی زار بزنی، کسی تره برات خرد نمی‌کنه. منم بودم نمی‌کردم. مطمئن باش اونی که باید می‌فهمید، فهمیده ولی نخواسته به روت بیاره. کد‌هایی که می‌بینی رو درک کن. بذار همین‌جا تموم بشه.
اینقدر رویا نباف عزیزم. سعی کن پاهات همیشه رو زمین باشه. همیشه به جغرافیا فکر کن. می‌دونم که خسته شدی از تنهایی، اما درمانی براش ندارم، می‌دونم که نفست به شماره افتاده، می‌دونم که قلبت تحمل پذیرشش رو نداره، اما چاره‌ای نیست. نمی‌خوام دوباره یه روزی بیام و خرده‌هاتو جمع کنم و شروع کنم به وصله پینه کردنت. نمی‌خوام راه رفته رو دوباره بری و همه چیز برات تکرار بشه. 
بیا برگردیم به همون نقطه‌ای که هیچ کدوم از این اتفاق‌ها نیوفتاده بود، بیا خودمون رو بزنیم به نشناختن، ندیدن. بیا فکر کنیم در جهان هم نبودین، بیا فکر کنیم همش یه خواب بوده. بذار بمونه برای همونایی که براش عزیزترن. رهاش کن. گذشته رو با همه چیزای خوب و بدش بریز تو گونی و دفنش کن. گذشته‌ای که تو ازش اومدی، برای اون آدم تموم شده. آدم‌ها عوض می‌شن. آدم‌ها انتخاب می‌کنن. بذار برای آخرین بار به انتخاب یه نفر دیگه هم احترام بذاریم. بساط دلبریت رو جمع کن و بریز تو چمدون و راهی شو. اینجا جای تو نیست عزیزکم.