فانتزی‌های ازدواج قسمت اول
چهارشنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۹، ۰۲:۱۲ ب.ظ
هوالمحبوب
گفتم بعد از چند تا پست غمگین و سوز‌دار یه چیزی بگم، کمی روحیه‌مون عوض بشه دور همیم. چند دیقه قبل با یکی از دوستان (که نخواست نامش فاش شود) داشتیم راجع به احساسات‌مون حرف می‌زدیم. حرف تو حرف اومد یهو برگشتم بهش گفتم میدونی فلانی جان، فانتزی من برای ازدواج چیه؟ گفت نه چیه؟
فانتزی اول:
گفتم اون موقعی که داشتم برای ارشد درس می‌خوندم، با خودم حساب کرده بودم می‌رم دانشگاه، یکی از دانشجوهای دکتری با یک نگاه عاشقم میشه، نحوه آشنایی‌مون هم اینجوری بود که چون سایت دانشکده همیشه پره و سیستم خالی گیر نمیاد، من با یه عشوه خرکی می‌رم اتاق دانشجوهای دکتری و از یکی‌شون می‌خوام اجازه بده با سیستمش کارم رو انجام بدم بعد اینجوری میشه که عاشقم میشه. البته اون موقع فکر میکردم دانشجوهای دکتری خیلی خفن هستن و به این موضوع پی نبرده بودم که عشوه اومدن بلد نیستم اصلا!
بعد که دانشگاه قبول شدم و رفتم دوره ارشد، بلافاصله تو امور دانشجئویی جذب شدم و با خودم گفتم خب دیگه، نسرین جان، الان یکی از این دانشجوهای دکتری میان برای وام یا تقاضای خوابگاه و تو رو پشت میز می‌بینه و عاشقت میشه.
ولی ته همه این فانتزیها این شد که هی الکی لبخند زدم و هی الکی محترم جلوه کردم، تهش هم هیشکی عاشقم نشد!
فانتزی دوم:
این فانتزی هنوزم ادامه داره در وجودم، وقتی از خیابون رد می‌شم با خودم میگم کاش الان یه ماشین مدل بالا که راننده‌اش یه پسر با کمالات و خانواده‌داره، بزنه بهم، بعد در طی روند بردن به بیمارستان و کلانتری و اینا، یک دل نه صد دل عاشقم بشه. ولی خب این فانتزی تهش سوراخه، چون من اونقدر آدم محتاطی هستم که تا خیابون خلوت خلوت نشه ازش عبور نمی‌کنم، ماشین بدبخت نمی‌تونه منو زیر بگیره و لاجزم قضیه کنسله.
فانتزی سوم:
توی یه گروه ادبی عضو بشم و از وجنات و سکنات و میزان عقل و درایت و دانایی من، یکی از فرهیختگان گروه، عاشقم بشه و به شکل کاملا زیر پوستی در گروه بهم ابراز علاقه کنه. و خب طبعا اینم کنسله چون همچین گروهی ندارم اصلا و اگرم عضو بشم از بس آدم‌های داغون و دوزاری میان پیوی که بعد از چند روز لفت میدم و تمام.
فانتزی چهارم:
وقتی دارم از مدرسه برمی‌گردم، یه آقای خیلی فرهیخته، به طور کاملا اتفاقی منو ببینه و یک دل نه صد دل عاشقم بشه و بعد از تعقیب و گریز فراوان، آدرس خونه و مدرسه رو پیدا کنه و یک روز با یه دسته گل بزرگ (از اونایی که بابا لنگ دراز برای جودی خریده بود) بیاد دم مدرسه و ازم خواستگاری کنه.
واقعیتش الان هفت ساله این مسیر کذایی رو دارم می‌رم و میام و تنها موردی که ماهیت عشقی برام داشت این بود که یه روز سرد زمستونی، یه پسر خوش قد و بالا جلوم رو گرفت و گفت می‌تونم چند دیقه وقت‌تون رو بگیرم( هوا سرد بود و دم انتخابات مجلس هم بود و من فکر میکردم می‌خواد تبلیغ کنه و تو دلم فحشش دادم که چه وقت تبلیغه الان)؛ گفتم بفرمایید و ایشون گفت، خانوم محترم از دور که گام برداشتن شما رو می‌دیدیم از طرز حرکت و نجابت و سر به زیری شما خوشم اومد، گفتم بیام جلو و هم عرض ادبی بکنم و هم شماره‌تون رو بگیرم، بعد که گفتم خیلی ممنون و رد شدم برم، گفت، هووی برو یه نگاه بنداز تو آینه ببین قیافه‌ات شبیه چیه آخه!
من که میدونم تهش هم تو یه مجلس ختمی، ختم قرآنی، انعامی، اقدس خانوم منو می‌بینه و با سقلمه‌ای به بازوی خواهرش نشونم می‌ده و مدتی با هم پچ پچ می‌کنن و از طریق عمه کبری، شماره‌مون ور پیدا می‌کنن و آخر هفته میان خواستگاری!
تهش هم من مجبورم خواهرزادۀ اقدس خانوم رو به عنوان مرد رویاهام بپذیرم.
- ۹۹/۰۳/۲۸
من یه دوستی داشتم، زلزله اهر خوابگاه بوده، از طبقه دوم تخت میافته لگنش میشکنه. رزیدنت ارتوپدی که دکترش بود عاشقش شد و ازدواج کردن :) عکسهای خواستگاریش هست پای دختره وزنه آویزونه و اینااا تنهایی جور همه فانتزیا رو کشیدن اونا.
ولی من حس میکنم تهش همینقدر فانتزی طور عروس خواهی شد، رومانتیک و گوگولی و اینا ^__^