نداشتن

هوالمحبوب 

می‌دونم که حتی داشتنت همهٔ جاهای خالی رو پر نمی‌کنه، می‌دونم که توام که باشی بازم ممکنه شب با گریه بخوابم، می‌دونم که داشتنت هیچ تضمینی برای خوشبختی نیست ولی من با تمام وجود دلم داشتنت رو می‌خواد. اگه بودی اینهمه در جهان آدم‌ها تنها نبودم. اینهمه حرف تو دلم تلمبار نمی‌شد. می‌تونستم لااقل با تو همهٔ خودمو به اشتراک بذارم. با تو ترس از دست دادن نبود. با تو تحقیری نبود، انتخاب شدنی نبود، رنج بعد از پس زده شدنی نبود. با تو می‌شد بدون گدایی محبت از آدم‌هایی که مال من نیستن زندگی کنم و شاد باشم. با تو نیازی نبود هر روز منتظر پشیمون شدن کسایی بمونم که خط زدن رو من و رابطه و رفتن.

خسته‌ام لعنتی خیلی خسته‌‌ام...