دیوانه‌خانه‌ای به اسم وطن

هوالمحبوب 

هر روز از صبح که بیدار می‌شوم، پیامک مشابهی از سین یا نون دریافت کرده‌ام که از من می‌خواهند پروکسی جدیدی برایشان بفرستم تا بلکه زد و کار کرد و توانستند وارد تلگرام شوند. توی این وانفسای ارتباطات من تنها کسی هستم که هنوز به اینترنت جهانی وصلم و خبرهای گروه باشگاه یا جاهای دیگر را با پیامک به بقیه اطلاع می‌دهم. 
روزانه با پیامک سر و کار زیادی دارم. برای بقیه پروکسی می‌فرستم، حال‌شان را می‌پرسم و همۀ حرف‌های روزانه‌ای که به راحتی در تلگرام و واتساپ قابل تبادل بود، حالا در پیامک رد و بدل می‌کنم. همین عصر که داشتم با نون حرف می‌زدم یکهو وسط مکالمه، پیامکم ارسال نشد، هرچه تقلا کردم بی‌فایده بود. پیام را با خط ایرانسلم ارسال کردم و زنگ زدم به پشتیبانی همراه اول. همین چند دقیقه قبل خطم را شارژ کرده بودم و متعجب بودم که نکند برای ارسال پروکسی خطم را مسدود کرده باشند! چون از اینها هیچ چیز بعید نیست. پس از وصل شدن تماس و بررسی اپراتور، اعلام شد که شما سقف  صد پیامک در روز را پر کرده‌اند و تا ساعت دوازده شب حق ارسال هیچ پیامی را ندارید!

یاللعجب! توپیدم به اپراتور که نت را قطع کرده‌اید و حالا که پناه آورده‌ایم به این پیامک کوفتی، برای آن هم سقف تعیین کرده‌اید؟ به چه حقی؟ گفت یک ماهی هست که بخش‌نامه شده است و فلان. خب من چیز کردم توی بخشنامه‌تان که برای حرف زدن عادی ما هم برنامه و سقف و حدود تعیین می‌کنید. 
آنقدری حالم بد هست که چند روزی گوشی را خاموش کنم و بروم به خواب مرگ. خوابی که احدی صدایم نکند و احدی کاری به کارم نداشته باشد. اما حیرانم که چطور ممکن است سقف آزادی مدنی در این مملکت اینقدر کوچک و حقیر شده باشد که پیام‌های روزانه‌ات هم کنتور بیندازد! خوب است که نه محبوبی دارم و نه رفیقی که چشمم به پیامک‌شان باشد. تنهایی و بی‌کسی خیل یهم بد نیست توی این روزها.
چند روزی خاموش می‌کنم و می‌روم سر می‌گذارم بمیرم. بلکه واقعا مردم و از این خفت هر روزه رهیدم.

+نکته جالب دیگر این است که شما با خط همراه اول پیامک طولانی نمی‌تونید ارسال کنید.‌ یعنی اگر پیام‌تون بشه چهار صفحه می‌شه MMS  و دیگه ارسال نمی‌شه! برای حل مشکل باید یه اپ پیام‌رسان جانبی نصب کنید:))

هرچی از طنز ماجرا بگم کمه.