زن و زندگی

هوالمحبوب

با وجود اینکه نسرین فعلی، خیلی به برابری و مساوات در زندگی مشترک معتقده، اما هنوز هم اگر کسی برای خواستگاری پا پیش بذاره که جزو ملاک‌های اولیه، شاغل بودنم رو قید کنه، در جا ردش می‌کنم! شاید از دید خیلی‌ها این حق مسلم اون آقاست که بخواد همسرش شاغل یا خانه‌دار باشه، همونطور که ما حق داریم، بین خواستگارهایی با مشاغل مختلف یکی رو انتخاب و بقیه رو رد کنیم.

اما از دید من نگاه این قبیل مردها به زن شاغل، نگاه مالیه نه نگاه عاطفی! اینکه کسی بدون شناختن من، صرفا چون شاغلم میاد سراغم یعنی صرفا توقع مالی از این رابطه و شخص من داره. بیشتر دنبال کسیه که یه گوشۀ کار رو بگیره و حالا یه رابطه‌ای هم باهم داریم دیگه!
اغلب این آدم‌ها توی زندگی مشترک، توقع دارن زن شاغل‌شون خونه رو مرتب کنه، غذا رو آماده کنه و صفر تا صد کارهای رسیدگی به بچه رو هم انجام بده. لطفا بهم نگین که نه اوضاع تغییر کرده و همسر و برادر و فلان کس من اینجوری نیست و داره کمک می‌کنه و ....
من دارم از جامعۀ آماری خودم صحبت می‌کنم. زن‌های متاهل شاغلی که از بی‌تفاوتی همسراشون به ستوه اومدن. زن‌هایی که هم بار مالی زندگی رو به دوش دارن و هم صفر تا صد امور خونه رو. زن‌هایی به غایت فرسوده و افسرده و عصبانی که نه می‌تونن زن خوبی باشن و نه مادر پرفکتی! زن‌هایی که احتمالا بیشترین خیانت‌ها در حقشون اتفاق می‌افته.

وقتی هنوزم که هنوزه از کارهایی که مردها توی خونه انجام می‌دن با لفظ کمک کردن، یاد می‌کنیم یعنی هنوز تا برابری واقعی خیلی راه داریم.
مردها توی امور خونه به ما کمک نمی‌کنن، بلکه دارن وظیفۀ خودشون رو اونم در حد خیلی کم انجام می‌دن.
جامعه از ما زن‌ها توقع داره که کار کنیم و در امور مالی سهم برابری با همسران‌مون داشته باشیم، ولی نمیاد به آقایون گوشزد کنه که حالا نوبت اوناست که کارهای خونه رو به نسبت برابر بر عهده بگیرن. حالا وظیفۀ اوناست که با معلم بچه سر و کله بزنن. نگران مجازی شدن کلاس بچه باشن، نگران تکالیف بچه‌ها باشن. خدا وکیلی چند درصد مردها توی دوران کرونا، هم پای همسر شاغل‌‌شون درگیر درس و مشق بچه‌‌ها شدن؟ چند درصد مردها حداقل سه بار در طول هفته غذا درست می‌کنن بدون اینکه فکر کنن دارن شاخ غول رو می‌شکنن؟ استرس و نگرانی مهمونی‌ها چند درصدش روی دوش زن‌هاست و چند درصد روی دوش مردها؟
وقتی زن و مرد هر دو خسته و کوفته از سرکار می‌رسن خونه، اونی که لم می‌ده رو مبل کیه و اونی که مستقیم میره آشپزخونه کیه؟ 

چرا هیچ وقت دغدغه‌های زن‌های شاغل، مادرهای شاغل جدی تلقی نمی‌شه؟
پسرهایی که دنبال همسر شاغل هستن، چند درصدشون قبل از اینکه دخترها سر صحبت رو باز کنن، به مسئلۀ برابری در زندگی اشاره می‌کنن؟ چند درصدشون داوطلبانه سهم مشترکی رو توی زندگی بر عهده می‌گیرن؟ چقدر از شعار تا عمل راه طولانیه!
قبول کنیم که خیلی اوقات، ما خوب حرف می‌زنیم، خوب شعار می‌دیم ولی متاسفانه پای عمل‌مون خیلی لنگ می‌زنه. 

درست مثل این قضیۀ قضاوت نکردنه که تازگی خیلی نخ‌نما شده دیگه، خودمون عالم و آدم رو قضاوت می‌کنیم، خودمون دل می‌شکنیم و کک‌مون هم نمی‌گزه ولی وقتی کسی ما رو قضاوت می‌کنه.....